عرش (قرآن)از عناوین و موضوعات مطرح شده در آیات قرآن، «عرش» است. ۱ - معنای عرشعرش، به معناى چيزى داراى سقف است. مجلس شاه را عرش گويند، به اعتبار علوّ آن، و كنايه از عزّت، سلطنت و مملكت (حكومت) شاه است؛ امّا عرش خدا، چيزى است كه حقيقت آن را بشر نمى‌داند، و تنها مى‌توان گفت كه كلمه «ذوالعرش» در قرآن به مملكت و سلطنت خداوند اشاره دارد. برخى گفته‌اند: مقصود از عرش الهى، اعمّ از عالم روحانى و جسمانى كه مظهر علم الهی است. و تمام خلق به آن قيام دارند و به منزله ظرف است براى آنها، [۲]
نثر طوبى، ج ۲، ص ۳۳۲، «عرش».
و نيز گفته‌اند: عرش، مقامى است و از جمله آن، اوامر و فرامين الهى است كه به وسيله آن جهان اداره مى‌شود و ملائکه، مجريان مشيّت و عاملان اويند. در اين عنوان مقصود، عرش الهى است و عرش بلقیس، سلیمان و یوسف عليهماالسلام در عنوان تخت آمده است. [۴]
به مقاله تخت (قرآن) رجوع شود.
در اين عنوان آیاتی معرفی می‌شوند که در آنها از كلمه «عرش» استفاده شده است. ۲ - عناوین مرتبطآب و عرش خدا (قرآن)، استیلا بر عرش (قرآن)، اطراف عرش (قرآن)، اطرافیان عرش (قرآن)، تدبیر عرش (قرآن)، حاملان عرش (قرآن)، حقیقت عرش (قرآن)، خلقت عرش (قرآن)، ذوالعرش (قرآن)، صاحب عرش (قرآن)، صفات عرش (قرآن)، عرش و محمد (قرآن)، عظمت عرش (قرآن)، قرب به عرش (قرآن)، مالک عرش (قرآن)، نقش عرش (قرآن)، نورانیت عرش (قرآن)، وسعت عرش (قرآن). ۳ - پانویس
۴ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۲۰، ص۳۴۱، برگرفته از مقاله «عرش». رده‌های این صفحه : عرش | موضوعات قرآنی
|